Graffiti, Street Art တို႔ စတင္ခဲ့သည့္ သမိုင္းကို ေလ့လာသည့္အခါ ၎တို႔သည္ ပညာရွင္တန္း မဝင္သည့္ ဖန္တီးမႈမ်ား အျဖစ္သတ္မွတ္ကာ ပစ္ပယ္႐ႈတ္ခ်ျခင္း ခံခဲ့ရသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သို႔ရာတြင္ ယေန႔ေခတ္ ၂၁ ရာစု၊ Art is free (လြတ္လပ္အႏုပညာ) ကာလတြင္ အႏုပညာနယ္ပယ္ က်ယ္ျပန္႔လာသည္ႏွင့္အမွ် သံုးစြဲသည့္ မီဒီယံမ်ား၊ ပံုေဖာ္ ဖန္တီးရာတြင္ အေျချပဳမႈမ်ားသည္လည္း က်ယ္ျပန္႔အားေကာင္းလာၿပီး Graffiti, Street Art တို႔ႏွင့္ ႏႊယ္ယွက္ ဆက္စပ္၍ အဆင့္ဆင့္ ျဖစ္တည္လာသည့္ Urban Art ဖန္တီးတင္ျပမႈမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳ လက္ခံလာၾကၿပီ၊ စိတ္ခံစားမႈ၊ မီဒီယံကြ်မ္းက်င္မႈ၊ လြတ္လပ္စြာ ဖန္တီးႏိုင္မႈႏွင့္ တင္ျပႏိုင္မႈတို႔လည္း ရရွိျပည့္စံုလာေပၿပီ။
ၿမိဳ႕ျပ (City) သည္ လက္တင္ဘာသာစကား Urbanus ဟုအဓိပၸာယ္ရၿပီး ယင္းမွ ေျပာင္းလဲျဖစ္ တည္ လာသည့္ Urban Art (ၿမိဳ႕ျပအႏုပညာ) သည္ ၿမိဳ႕ျပေနထိုင္မႈဘဝမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ လူငယ္တို႔၏ ဘဝမ်ား၊ စိတ္ခံစားမႈ မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္ တင္ျပမႈမ်ား ျဖစ္သည့္ မြန္းက်ပ္မႈမ်ား၊ လိုလားဆာေလာင္မႈမ်ား၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သေရာ္လိုျခင္း၊ ေထ့ေငါ့ ျခင္းမ်ားလည္း ပါဝင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ထူးျခားခ်က္မွာ Urban Art သည္ ေခတ္ၿပိဳင္ ခံစားမႈမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳ ထင္ဟပ္တင္ျပသည့္ အႏုပညာ ဖန္တီး တင္ျပမႈ ျဖစ္သည္။
ယင္းသို႔ ဖန္တီးတင္ျပရာတြင္ မီဒီယံ အမ်ိဳးမ်ိဳး အသံုးျပဳႏိုင္သည္။ အသံုးမ်ားသည့္ မီဒီယံတခ်ိဳ႕မွာ Stencils, Can (Skill), Sticking (Sticker), Wheat Pasting တို႔ျဖစ္သည္။ Stencils ဆိုသည္မွာ နံရံေပၚ သို႔မဟုတ္ ကင္းဗတ္ေပၚ သို႔မဟုတ္ သစ္သားေပၚတြင္ ေရးဆြဲမည့္ပံုကို စကၠဴေပၚတြင္ ေရးဆြဲၿပီး ယင္းပံုကို Tone အလိုက္၊ အေရာင္အလိုက္ ခြဲကာ ျဖတ္ထုတ္၍ အဆိုပါခြဲထားသည့္ Tone ႏွင့္အေရာင္ အတိုင္း စပေရးျဖင့္မႈတ္ကာ ပံုေဖာ္ေရးဆြဲျခင္း ျဖစ္သည္။ Can (Skill) ကမူ မႈတ္ေဆးဘူးျဖင့္ လက္တန္းေရးဆြဲျခင္း ျဖစ္သည္။ စတစ္ကာမ်ားကို ေနရာ အမ်ားအျပားတြင္ ကပ္ျခင္း သည္လည္း Urban Art ၏ မီဒီယံတမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ Wheat Pasting ေခၚ ေကာ္ရည္ ေကာ္မႈန္႔ျဖင့္ အ႐ုပ္မ်ား၊ ပံုသဏၭာန္ မ်ားကို ကပ္ယူဖြဲ႔စည္း ဖန္တီးမႈသည္လည္း Urban Art ထဲတြင္ ပါဝင္သည္။
ေခတ္အဆက္ဆက္ အာဏာရွင္အစိုးရမ်ားသာ အုပ္စိုးခံခဲ့ရသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူငယ္မ်ားသည္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ မ်ားကို ေတာ္လွန္အန္တုသည့္ အေတြး စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ ေျမေအာက္ Graffiti ေရးဆြဲမႈမ်ား၊ သေရာ္ေထ့ေငါ့ ေလွာင္ေျပာင္သည့္ ဖန္တီးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္။ လက္ရွိ Urban Art ဖန္တီးမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာလူငယ္ တခ်ိဳ႕၏ ခံယူခ်က္သေဘာထား၊ ေတြးျမင္စိတ္ကူးမ်ားကို လွ်ပ္တျပက္ ေတြ႔ျမင္ရသည့္ Street Speak (လမ္းေဘးစကား) ဟု အမည္ေပးထားသည့္ ျပပြဲ တခုကို ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ န၀ေဒးလမ္း ယူႏိုက္တက္ ကြန္ဒိုရွိ Blind Tiger စားေသာက္ဆိုင္တြင္ သီးသန္႔ ျပသထားသည္။
လူငယ္အႏုပညာရွင္ တဦးျဖစ္ေသာ သုျမတ္က Visit Myanmar Year 1996 လိုဂို ဖိုးဝ႐ုပ္ကေလးကို ေသနတ္ မိုးေထာင္ ကိုင္ထားေစၿပီး Welcome To Yangon ဟု အမည္ေပး ျပသထားသည့္ လက္ရာမွာ အေတြးပြားဖြယ္ ေကာင္းသလို ၿပံဳးစရာလည္း ျဖစ္ရသည္။ ေအာင္ျမင္မႈ မရွိခဲ့သည့္ ျမန္မာ့ခရီးသြားႏွစ္ ၁၉၉၆ အၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ၾကာ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ကိုလည္း Visit Myanmar Year အျဖစ္ ထပ္မံ သတ္မွတ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဦးမည္ဟု သိရခ်ိန္၌ သုျမတ္၏ လက္ရာက ေသနတ္ျပ ႀကိဳဆိုေနဦးမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မည္သည့္ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္လာမည္ နည္းဟု အေတြးစဥ္ကို ဆြဲဆန္႔ေပးသည္။
Not American Dream, Myanmar Hope ဟု အမည္ေပးထားသည့္ ပန္းခ်ီကားတြင္လည္း မစ္ကီေမာက္စ္ကို ေရွးျမန္မာစစ္သားတို႔ ေဆာင္းသည့္ ဦးထုပ္ ေဆာင္းေပးၿပီး ျမန္မာဆန္ဆန္ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ကာ ေျခေထာက္တြင္ ျမန္မာဆန္ဆန္ ေျခစြပ္စြပ္ေပးထား၍ လက္တဖက္က ျမန္မာဓားကို ကိုင္ထားေလသည္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆက္စပ္ဆင့္ယူ စဥ္းစားက ခံစားႏိုင္သည့္ ပန္းခ်ီကား ျဖစ္သည္။
တဖန္ Artist ဝဏၰေအာင္၏ လက္ရာ ၂ ခု ကလည္း ေခတ္ၿပိဳင္ အေျခအေနကို ထင္ဟပ္ျပသည့္ တင္ျပခ်က္ျဖစ္ သည္။ တခုမွာ ေဘာလံုးကစားသမား ၂ ဦး ေဘာလံုးကစားေနသည့္ပံု ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔ ကစားေနသည့္ ေဘာလံုးမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေကၤတျပဳထားသည့္ ေဘာလံုးကို ေရးဆြဲထားသည္။ ယခု လက္ရွိ အစိုးရ၏ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္မႈမ်ား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားသည္ ကစားပြဲ သက္သက္ေလလား၊ သို႔မဟုတ္ အေပ်ာ္သေဘာ သက္သက္မ်ား လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းလား စသျဖင့္ ႏႊယ္ဆက္စဥ္းစားမိသည္။
ပန္းခ်ီကား ေနာက္တခုတြင္ စူပါမင္း (Super Man) သည္ အရာရာတြင္ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားစြမ္းအား အျပည့္ရွိေသာ္လည္း ဘာသာေရး ကိစၥမ်ားတြင္မူ စူပါမမင္းႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ဘာသာေရးတြင္ မစြမ္း ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ျပသထားသည္။ လူသားတို႔ စိတ္ႏွလံုးတြင္ ႏိုင္ငံေရး ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ ဘာသာေရး ယံုၾကည္ခ်က္မ်ား ဖယ္ရွားလိုက္ပါက အားလံုးအတူ တူသာ ျဖစ္သည္ ဆိုသည့္စကားကို ျပန္လည္အမွတ္ရ လာေစသည္၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း အစြန္းေရာက္ ဘာသာေရးႏွင့္ ယံုၾကည္မႈမ်ားေၾကာင့္ ပဋိပကၡမ်ား ေပၚေပါက္ေစသည္ စသျဖင့္ ေခတ္ကို ထင္ဟပ္သည့္၊ ေခတ္ကို ျမင္လာေစသည့္ ေခတ္ၿပိဳင္လက္ရာမ်ား ျဖစ္သည္။
သုျမတ္ႏွင့္ ဝဏၰေအာင္တို႔သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ရွိ Thavibu ျပခန္းတြင္လည္း Off the Walls (နံရံမ်ားမွ ထြက္ခြာျခင္း) ဟု အမည္ေပးထားသည့္ ျပပြဲကို ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာ ၁၅ မွ ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္ေန႔အထိ ျပသခဲ့သည္။ ယင္းျပပြဲ တြင္ ျပသထားသည့္ သုျမတ္၏ ပန္းခ်ီကားမ်ားသည္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အ႐ုပ္ကေလးျဖစ္သည့္ ပစ္တိုင္းေထာင္ အ႐ုပ္ကေလးကို သတင္းစာမ်ား၊ ႐ိုးရာမိုင္းကိုင္စကၠဴမ်ား အသံုးျပဳကာ ေခတ္ၿပိဳင္ အေတြးအျမင္ႏွင့္ ခံစားခ်က္မ်ားကို ရေစသည့္ ေရးဆြဲမႈမ်ား ပါဝင္သည္။
သုျမတ္ ဖန္တီးတင္ျပသည့္ လက္ရာမ်ား၌ YGN Thinker လက္ရာ၊ ပစ္တိုင္းေထာင္ ၁၊ ၂၊ ၃၊ Untitled တို႔သည္ ေခတ္ၿပိဳင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သား၊ ေရႊ႕ေျပာင္းအိမ္ရာမ်ား စသည္ျဖင့္ ဆက္စပ္ဆင့္ပြား အေတြးမ်ားေစသည့္ တင္ျပမႈမ်ား ျဖစ္သည္။
ဝဏၰေအာင္၏ လက္ရာမ်ားတြင္ ထင္ရွားသည့္ ျမန္မာ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္မ်ား၏ ပံုမ်ားကို Stencil နည္းျဖင့္ ေရးဆြဲတင္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ မင္းတုန္းမင္း၊ သီေပါမင္း၊ စုဖုရားလတ္၊ ျမင္ကြန္းမင္း စသျဖင့္ Portrait မ်ား ေရးဆြဲတင္ျပထားသည္။ ယင္းတင္ျပမႈသည္ ေနဝင္သြားသည့္ ဘုရင္စနစ္ႏွင့္ သမိုင္းဆိုင္ရာ အေကာင္း အဆိုးတို႔ကို ျပန္လည္ သံုးသပ္မိေစႏိုင္သည့္ တင္ျပခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ေရးဆြဲသူ အႏုပညာရွင္အေနျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ေရးဆြဲထားျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ရာမ်ားမွ တဆင့္ ထပ္ဆင့္ေပါင္းဆင့္ ျမင္ရသည္၊ ေခတ္ၿပိဳင္ အေတြးအျမင္မ်ား လည္း ရရွိေစသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
တခ်ိန္က ပညာရွင္တန္း မဝင္၊ အႏုပညာစံ မေျမာက္ဟု သတ္မွတ္ခံခဲ့ရသည့္ ဖန္တီးမႈမ်ားသည္ ယခုအခါ အႏုပညာအျဖစ္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လက္ခံလာေနၿပီျဖစ္သလို ဆက္လက္၍ ပြင့္လင္းစြာ အျမင္က်ယ္က်ယ္ ဖန္တီးလာၾကမည့္ ျမန္မာ အႏုပညာရွင္မ်ား၏ ဖန္တီးမႈမ်ားကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ။
The post ေခတ္ၿပိဳင္ ဆာေလာင္မႈ ခံစားခ်က္မ်ား ဖြင့္ဟျပသည့္ ၿမိဳ႕ျပအႏုပညာ ဖန္တီးမႈမ်ား appeared first on ဧရာ၀တီ.