ပန္းခ်ီေက်ာ္စိန္၀င္းရဲ႕ `သုနာပရႏၲတိုင္းႏွင့္ က်ေနာ္´ လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ပထမဆံုး တကိုယ္ေတာ္ ပန္းခ်ီျပပြဲကို ေလာကနတ္ ပန္းခ်ီျပခန္းမွာ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဇြန္ ၁ ကေန ၇ ရက္ေန႔ အထိ က်င္းပပါတယ္။ ပ်ဴဘာသာ၊ ဗမာဘာသာ၊ အဂၤလိပ္ဘာသာေတြနဲ႔ ေရးသား ထားတဲ့ ျပပြဲဖိတ္စာက ထူးျခားသလို တင္ဆက္ျပသတဲ့ အႏုပညာလက္ရာမ်ားကလည္း ထူးျခား စိတ္၀င္စားစရာပါ။
အညာသား ပီပီ စကားေျပာရင္ အားရပါးရ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွင္းရွင္းဗြင္းဗြင္း ေျပာဆိုတတ္တဲ့ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားလတ္လတ္ ေက်ာ္စိန္၀င္းက –
“ဘာေၾကာင့္ ‘သုနာပရႏၲတိုင္းႏွင့္ က်ေနာ္’ လို႔ အမည္ေပးၿပီး ပထမဆံုး တကိုယ္ေတာ္ ပန္းခ်ီျပပြဲ လုပ္ျဖစ္တာလဲ ဆိုေတာ့ ေရွးေခတ္ေဟာင္း မွတ္တမ္းေတြ၊ ဗုဒၶက်မ္းဂန္ေတြ အရ က်ေနာ္က သုနာပရႏၲတုိင္းသားကိုး။ ဒီတိုင္းထဲမွာ မေကြး၊ က်ေနာ့္ ဇာတိ မင္းဘူး၊ စကု၊ လယ္ကိုင္း၊ စလင္းနဲ႔ ၾကပင္း ေဒသေတြ ပါ၀င္ၿပီး ပ်ဴယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားခဲ့တဲ့ ေဒသပါ။ က်ေနာ္က ပ်ဴေခတ္ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြ ျဖစ္တဲ့ ပ်ဴစာေပ သဒၵါ အေရးအသားကို ေလ့လာခဲ့သလို ပ်ဴယဥ္ေက်းမႈ အႏုလက္ရာေတြ ကိုလည္း လက္လွမ္းမီသေလာက္ ေလ့လာျဖစ္၊ သုေတသနျပဳျဖစ္ ပါတယ္။ အခု ျပပြဲမွာက က်ေနာ္တို႔ တိုင္း အတြင္းမွာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ပ်ဴေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုလက္ရာေတြကို ျပန္လည္ ေရးဆြဲ တင္ျပတာပါ။ ေျပာရရင္ ကိုယ့္တိုင္းအတြင္း ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ကို က်ေနာ္ လက္လွမ္းမီ သေလာက္ မွတ္တမ္းျပဳ ေရးဆြဲၿပီး သမိုင္းကြက္လပ္ ျဖည့္ဖို႔ ႀကိဳးစား တင္ျပတာပါပဲ” လို႔ ရွင္းျပတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔ ပန္းခ်ီနဲ႔ ေရးဆြဲတင္ျပတာလဲ။ ေရွးေဟာင္း ပစၥည္းေတြကို သူ႔ နဂိုရွိတဲ့ အတိုင္း ျပရင္ မေကာင္းဘူးလား လို႔ ေမးေတာ့..၊ သူက –
“သူ႔နဂို ရွိတဲ့ အတိုင္း တင္ျပႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးေပါ့ဗ်ာ။ ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈ အေမြ ပစၥည္းေတြကို စုေဆာင္း သိမ္းဆည္း ထားႏိုင္ဖို႔ ကလည္း မလြယ္ဘူး။ သုေတသနျပဳဖို႔ ကလည္း အခ်ိန္၊ ေငြေၾကးနဲ႔ အတတ္ပညာေတြလည္း ျပည့္စံုမွ ျဖစ္မွာကိုး။ အခုက်ေနာ္ ပန္းခ်ီနဲ႔ ေရးဆြဲ ျပထားတဲ့ တခ်ိဳ႕ ပစၥည္းေတြ ပ်ဴဒဂၤါးေတြ၊ ပ်ဴပုတီးေစ့ေတြ၊ ပ်ဴ အသံုး အေဆာင္ ပစၥည္းေတြ ဆိုရင္ ဒီမွာ မရွိေတာ့ဘူး။ ဥပမာ ပ်ဴေၾကး၀ါဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ (Pyu Bronze Buddha Image) ဆိုရင္ ထိုင္းကို ေရာက္သြားၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ ျမင္ေတြ႔ရဖို႔ အလြန္ အလွမ္းေ၀းသြားၿပီ။ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြတဦး အကူအညီနဲ႔ ဓာတ္ပံုေလးကေန ပန္းခ်ီနဲ႔ ျပန္လည္ေရးဆြဲမွတ္တမ္းျပဳ တင္ျပထားတာပါ။ မူရင္း ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ မရွိေတာ့ေပမယ့္ ႐ုပ္ပြားေတာ္ က်ေနာ္တို႔ ဆီမွာ အမွန္တကယ္ ရွိခဲ့တယ္ ဆိုတာ ေႏွာင္းလူေတြ သိျမင္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာပါ”
ျပပြဲမွာ ဆီေဆးပန္းခ်ီကား ၂၁ ကား၊ ပ်ဴပုတီးေစ့ ပုတီးေတာင့္မ်ား၊ ပ်ဴေခတ္ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းမ်ားနဲ႔ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈ ဆိုင္ရာ အႏုလက္ရာမ်ား ခင္းက်င္း ျပသထားပါတယ္။ Mother Godess လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ပန္းခ်ီကား ထဲမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီး တဦးရဲ႕ အသြင္သဏၭာန္နဲ႔ နႏၵီႏြားပံုေတြ ထည့္သြင္း ေရးဆြဲထားတာက ထူးျခားေနပါတယ္။
“ဟုတ္ကဲ့…၊ အဲဒီ Mother Goddess ပန္းခ်ီကားက ဘာသာေရး ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ဗုဒၶမပြင့္မီ ေခတ္ကလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မာယာလူမ်ိဳးေတြမွာလည္း ဒီလို Mother Goddess ပံုေတြ ရွိခဲ့သလို အီဂ်စ္တို႔ရဲ႕ ႏိုင္းျမစ္၀ွမ္း ယဥ္ေက်းမႈမွာလည္း ဒီလို ပံုေတြနဲ႔ အလားသဏၭာန္တူတဲ့ ပံုေတြေတြ႔ရတယ္၊ အိႏၵိယမွာလည္း ဆင္တူတာေတြ ေတြ႔ရတယ္။ ေအဒီ ၁ ရာစု ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ Mother Goddess ပံုေတြ အေတြ႔ရနည္းသြားတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ Mother Goddess ပံုေတြ႔ရတာကေတာ့ ရမည္းသင္း၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ၿမိဳ႕နယ္ ေတြထဲမွာ ေတြ႔ေလ့ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္က ပန္းခ်ီနဲ႔ Mother Goddess ပုံကို မွတ္တမ္းတင္ ေရးဆြဲၿပီး ျပန္လည္ တင္ျပတာပါ။ နႏၵီႏြားပံု ႏွစ္ခု ထည့္သြင္း ေရးဆြဲထားတာ ကလည္း ဘာသာေရး ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ဟိႏၵဴ ဘာသာက လြန္ခဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂ ေထာင္ေက်ာ္၊ ဗုဒၶမတိုင္မီ ကတည္းက အိႏၵိယမွာ ရွိေနခဲ့တာပါ။ အဲဒီလို ဘာသာေရး ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ဆက္စပ္ တြဲစပ္ တင္ျပတာပါ”
သေရေခတၱရာ တူးေဖာ္မႈ၊ ဗိႆႏိုးတူးေဖာ္မႈ၊ ေနာက္ တေကာင္းတူးေဖာ္မႈေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အစီရင္ခံစာနဲ႔ စာတမ္းေတြ လည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ သုနာပရႏၲတိုင္း (မေကြး၊ မင္းဘူး၊ စကု၊ လယ္ကိုင္း.. စတဲ့ နယ္မ်ား) အတြင္းမွာေတာ့ ေရွးေဟာင္းသုေတသန တူးေဖာ္မႈကို မေတြ႔ရပါ။ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္။
“ဘာေၾကာင့္ သုနာပရႏၲတိုင္း အတြင္းမွာ ေရွးေဟာင္း တူးေဖာ္မႈေတြ မရွိတာလဲ ဆိုေတာ့ မန္းေရနံေျမ၊ ေထာက္ရွာပင္ ေရနံေျမ၊ ကမ္းနီေရနံေျမေတြ ရွိေနေတာ့ သုေတသနျပဳ တူးေဖာ္ေရး လုပ္လို႔ မရဘူး၊ ခြင့္မျပဳဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေရနံတြင္း တူးတာ၊ ပိုက္လိုင္း ေဖာ္ရာကေန မေတာ္တဆ ေတြ႔ရွိရတာေတြပဲ ရွိခဲ့တယ္။ တကယ္တမ္း တူးေဖာ္မယ္ဆိုရင္ ေရွးေဟာင္း အေထာက္အထား ခိုင္မာတဲ့ တူးစရာ ေနရာေတြ အမ်ားႀကီး၊ အက်ယ္ႀကီးပါ” လို႔ ပ်ဴယဥ္ေက်းမႈကို ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ ေလ့ခဲ့သူ အလြတ္တန္း သုေတသန ပညာရွင္ ပန္းခ်ီေက်ာ္စိန္၀င္းက ရွင္းျပပါတယ္။
သူဟာ ပ်ဴစာေပနဲ႔ သဒၵါကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း တတ္ကြ်မ္းသူပါ။
သေရေခတၱရာေခတ္က ေရးထိုးခဲ့တဲ့ ေရႊေပခ်ပ္မ်ားႏွင့္ တထပ္တည္း တူတဲ့ ေရႊေပခ်ပ္တခုကို မင္းလွၿမိဳ႕နယ္ အနီး ဧရာ၀တီျမစ္ အတြင္းက တူးေဖာ္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ေရႊေပခ်ပ္ထဲမွာ ပ်ဴေခတ္က ေရးထိုးခဲ့တဲ့ ေယဓမၼာ အစခ်ီတဲ့ ပ်ဴစာမ်ား ပါ၀င္ပါတယ္။
ဆရာေက်ာ္စိန္၀င္းက ယင္း ေရႊေပခ်ပ္ပါ စာမ်ားကို ဆီေဆး ပန္းခ်ီကားႀကီးနဲ႔ ျပန္လည္ မွတ္တမ္းျပဳေရးဆြဲပါတယ္။ အဲဒီလို ေရးဆြဲရာမွာ မူရင္း ေရႊေပခ်ပ္မွာ ပါတဲ့ စာမ်ား အျပင္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္၊ ၂၄ ပစၥည္းတို႔ကိုလည္း ပ်ဴစာမ်ားနဲ႔ ေပါင္းစပ္ ေရးဖြဲ႔ မွတ္တမ္းျပဳ ထားတာ ေတြ႔ရတာေတြ႔ရပါတယ္။
ပန္းခ်ီ ေက်ာ္စိန္၀င္းကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ မင္းဘူးၿမိဳ႕တြင္ ေမြးဖြားပါတယ္။ သူဟာ ထင္ရွားတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာမ်ား ျဖစ္တဲ့ ၀င္းေဖျမင့္ (WPM)၊ ဗိႆႏိုးတင္၀င္တို႔နဲ႔ တနယ္တည္းဖြား ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ သူ ဟာ ပန္းခ်ီနဲ႔ သုေတသနကို စိတ္၀င္စားသကဲ့သို႔ ေက်ာင္းဆရာ အၿငိမ္းစား တဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ပ်ဴေရးရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး သုေတသနျပဳ ေလ့လာထားသူ ပန္းခ်ီေက်ာ္စိန္၀င္းဟာ မင္းဘူးၿမိဳ႕နယ္ မယ္ဘယ့္ကုန္း ရြာမွာ ပန္ထြာပန္းခ်ီျပခန္း ဖြင့္လွစ္ထားၿပီး ပ်ဴေခတ္ အသံုးအေဆာင္မ်ား၊ မွတ္တမ္းပန္းခ်ီကားမ်ား ျပသထားသလို ပ်ဴအေၾကာင္း ေျပာဆို ေဆြးေႏြးဖို႔ အၿမဲ အသင့္ရွိေနသူပါ။ သူ႔ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ ၀၉ ၂၅၇ ၀၇၅ ၁၁၆ ကို ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္။ ။
The post သုနာပရႏၲပ်ဴေဒသနဲ႔ ပန္းခ်ီ ေက်ာ္စိန္၀င္းရဲ႕ ပ်ဴယဥ္ေက်းမႈ အႏုလက္ရာ ျပပြဲ appeared first on ဧရာ၀တီ.