ကၽြဲေက်ာင္းသားေလး ဇာတ္လမ္းတို ပိုစတာ
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇြန္ ၁၄ ရက္ကေန ၁၈ ရက္ေန႔အထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္မွာ က်မ စိတ္ထဲ အင္မတန္ လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ ျဖစ္ရတဲ့ မွတ္တမ္း႐ုပ္ရွင္ေတြ၊ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတိုေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ကုိယ့္ျပည္တြင္း တနံတလ်ားမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြကို အေျခခံထားတာမို႔လည္း ၾကည့္မိတဲ့အခါ ထိထိခတ္ခတ္ ခံစားရတာပဲ ဆိုပါစုိ႔။ အဲဒီအထဲမွာမွ “ကၽြဲေက်ာင္းသား ေလး” ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္လမ္းတိုကုိေတာ့ ၾကည့္မိစဥ္ကတည္းက စြဲလမ္းမွတ္မိေနပါတယ္။ ရသေျမာက္တဲ့ အႏုပညာ ဖန္တီးမႈတရပ္ကို ျမည္းစမ္း ခြင့္ရတဲ့အခါ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ အင္မတန္ ေက်နပ္သြားတဲ့ ခံစားမႈကို “ကၽြဲေက်ာင္းသားေလး” က ေပးခဲ့ပါတယ္။
ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ တင္ျပပုံ၊ ဖန္တီးမႈအတတ္ပညာ၊ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြ (အဓိကအားျဖင့္ ကေလးသ႐ုပ္ေဆာင္) ရဲ႕ အႏုပညာအစြမ္းေတြ ျပည့္စုံလွပတဲ့ ကၽြဲေက်ာင္းသားေလးကို ၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ ဒီ႐ုပ္ရွင္ဖန္တီးသူ ဒါရိုက္တာ မုိင္းအိုက္ေႏြ (တအာင္း ခ်စ္သူ) ကို ဆုရမယ္ထင္ပါတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳမိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဒီ႐ုပ္ရွင္ဟာ ဆု ခုနစ္ခုသာ ခ်ီးျမႇင့္တဲ့အထဲက ႏွစ္ဆုတိတိ လက္ခံရလိမ့္မယ္လို႔ က်မ မထင္မိဘူး။ ေဟာ … ဇြန္ ၁၉ ရက္မွာ ဆုလည္း ေၾကညာေရာ “ကၽြဲေက်ာင္းသားေလး” ဟာ မင္းကိုႏိုင္ဆု (Best national short film) နဲ႔ ဟံသာ၀တီ ဦးဝင္းတင္ဆု (Best national film) ဆု ရယ္လို႔ ဆုႏွစ္ခု ရေနပါေရာ။ ကာယကံရွင္တင္မက ဒီ႐ုပ္ရွင္ကို အားေပးခဲ့ဖူးသူ ပရိသတ္ေတြကလည္း ဝမ္းသာျခင္း ရွိၾကရပါတယ္။
“ကၽြဲေက်ာင္းသားေလး” ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတိုကို ႐ုပ္ရွင္္ပြဲေတာ္မွာ ကၽြန္မ ႏွစ္ႀကိမ္တိတိ ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္မွာ လည္းပဲ ပထမတႀကိမ္ထက္ မေလ်ာ့တဲ့ ခံစားမႈမ်ဳိးကို ဒီရုပ္ရွင္က ေပးခဲ့တာပါ။ “ကၽြဲေက်ာင္းသားေလး” ဇာတ္အိမ္ဟာ တအာင္း (ပေလာင္) တိုင္းရင္းသားမ်ား ေနထိုင္ရာေဒသမွာ အေျခခံပါတယ္။ မူးယစ္ေဆး သုံးစြဲသူ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေၾကာင့္ ဇနီးသည္နဲ႔ ရင္ေသြးငယ္အေပၚ လူမႈေရး၊ ပညာေရးပိုင္း ထိခိုက္နစ္နာမႈ ျဖစ္ေစပုံကို ျပဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္လို႔ ၿခံဳေျပာႏုိင္တယ္။ သို႔ေသာ္ ဒီအိမ္ေထာင္စု တခု တင္မဟုတ္ဘဲ အိမ္ေထာင္စုမ်ားစြာကို ကုိယ္စားျပဳေနတယ္လို႔ က်မ ခံစားရပါတယ္။ ျမန္မာ၊ အဂၤလိပ္ ႏွစ္ဘာသာ စာတန္းထိုးတဲ့၊ ပထမဆုံး တအာင္္း (ပေလာင္) စကားေျပာျဖစ္တဲ့ ဒီ႐ုပ္ရွင္မွာ ကြတ္ခိုင္ၿမိဳ႕နယ္က တအာင္းလူငယ္အဖြဲ႕ဝင္ေတြ ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ထားတာပါ။
“ဒီ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္အတြက္ တခုခု လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့အခါ က်ေနာ္ ဒီဇာတ္ကားကို ရိုက္ျဖစ္ေအာင္ ရိုက္မယ္ဆိုၿပီး ဇာတ္ေကာင္ေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး ရိုက္ျဖစ္လိုက္တယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္က မူးယစ္ေဆးဝါးေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ကေလးအခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္ခံေနရ တာေတြကို တင္ျပခ်င္ တာရယ္၊ ဒီမူးယစ္ေဆး၀ါး စိုက္ပ်ဳိးသူေတြ၊ ထုတ္လုပ္သူေတြ၊ သုံးစြဲတဲ့သူေတြကိုပါ ထိထိမိမိ ရွာေဖြ ေဖာ္ထုတ္ေစခ်င္ တာရယ္ပါ။ ေနာက္ၿပီး ဘိန္းအစားထိုး စိုက္ပ်ဳိးေရး နည္းပညာေတြလည္း ပုိ႔ခ်ေပးေစခ်င္တယ္။ လူထုအေျချပဳ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ အစိုးရေတြ အေနနဲ႔ ပံ့ပုိးမႈေတြ၊ ေစ်းကြက္ ရွာေပးတာမ်ဳိးေတြ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ေပးေစခ်င္တယ္” လုိ႔ ဒါ႐ိုက္တာ မုိင္းအိုက္ေႏြ (တအာင္းခ်စ္သူ) က ေျပာပါတယ္။
“ကၽြဲေက်ာင္းသားေလး” ႐ုပ္ရွင္ကို အသက္ ငါးႏွစ္ေလာက္သာ ရွိဦးမယ့္ ကၽြဲေက်ာင္းသား ကေလးငယ္ေလးရဲ႕ သီခ်င္းလို ေရရြတ္ လိုက္တဲ့ စကားသံနဲ႔ စဖြင့္ပါတယ္။
“က်ေနာ့္ဘဝက ဘာေၾကာင့္မ်ား ကၽြဲေက်ာင္းသား ျဖစ္ေနရသလဲ” တဲ့။ ၾကည့္႐ႈသူရဲ႕ စိတ္အာ႐ုံကို စၿပီး ဆြဲေဆာင္လုိက္တဲ့ စကားသံေလးပဲ ဆိုပါေတာ့။ ေနာက္ထပ္ ျပကြက္ေတြမွာေတာ့ ေတာေတာင္ထဲမွာ သစ္ပင္ေတြထက္ တြယ္ကပ္ေပါက္ ေရာက္တဲ့ သစ္ခြပင္ကို ခြာဖို႔ တိုက္တြန္းတဲ့ အမ်ဳိးသမီး၊ ျငင္းဆန္ရာက ေနာက္ဆုံး သစ္ခြပင္ တက္ခြာေပးတဲ့ အမ်ဳိးသားကို ျမင္ရပါတယ္။ အမ်ဳိးသားဟာ သစ္ခြလည္း ခြာၿပီးေရာ ဘိန္းယင္းထလာလို႔ အျမန္ျပန္ေျပးေတာ့တာပါပဲ။
သစ္ခြပင္ ခြာခုိင္းတုန္းကသာ ျငင္းဆန္ေပမယ့္ သစ္ခြ ဝယ္သူလည္း ေရာက္လာေရာ သူက ေရွ႕ဆုံးက ေျပးေရာင္းပါတယ္။ ၃၀၀၀ ရရာမွာ အမ်ဳိးသမီးကို ေငြ ၁၀၀၀ သာ ျပန္ေပးၿပီး ဘိန္းဝယ္ဖို႔ ေျပးပါေရာ။ တေထာင္တန္ တရြက္ ကုိင္ၿပီး က်န္ခဲ့ရွာတဲ့ အမ်ဳိးသမီးက ဒီေငြေလးနဲ႔ စားစရာ ဘယ္လို ဝယ္မလဲလို႔ စိတ္ပူရွာတယ္။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးက ဘိန္းသုံးဖို႔သာ စိတ္ဝင္စားေနတာမို႔ ဝင္ေငြနည္းပါးလွတယ္။ ကေလးကိုလည္း ေက်ာင္းမထားႏုိင္ပါဘူးတဲ့။ ကေလးဆိုတာကေတာ့ ဇာတ္ကားစဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း မိတ္ဆက္ခဲ့တဲ့ ကၽြဲေက်ာင္းသားေလာင္းလ်ာ ေလးပါ။
မိသားစု စားေသာက္ဖို႔ရာ ဆန္ ရွာၿပီး ျပန္လာတဲ့ အမ်ဳိးသမီးက ထမင္းအိုးတည္ေတာ့ ထမင္းအိုးအဖုံးဟာ ေလွ်ာကနဲက်၊ မီးဖိုမွာ အပူေပးတဲ့ ဘိန္းခြက္ေပၚ က်ေတာ့ ဘိန္းခြက္ ေမွာက္ပါေရာ။ ဘိန္းတခုသာ သိေတာ့တဲ့ အမ်ဳိးသားဟာ ထမင္းအုိးကို ဆြဲခ်လိုက္ပါတယ္။ ဆန္ေစ့ေတြဟာ ၾကမ္းေပၚ ျပန္႔က်ဲလုိ႔။ အမ်ဳိးသမီးကသာ ဆန္အတြက္ ႏွေျမာတသေပမယ့္ အမ်ဳိးသားကေတာ့ ဘိန္းကိုသာ မရအရ ျပန္ရွာခုိင္းတာပါ။ ေနာက္ထပ္ ျပကြက္ေတြမွာေတာ့ သစ္ခြဝယ္သူနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းတို႔ ေျပာစကားအရ ပရိသတ္ နားလည္လုိက္ရတာက ဘိန္းဝယ္ ထြက္ရင္း ရဲေတြ႕လို႔ အမ်ဳိးသမီး အဖမ္းခံလိုက္ရၿပီ ဆိုတာပါပဲ။ ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ မိုးလင္းလာတဲ့ ကေလးငယ္ဟာ အိမ္ေရွ႕မွာ ထိုင္ရင္း ေငးေမွ်ာ္။ ဒါေပမယ့္ အေမကေတာ့ ျပန္မလာႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ။ သူ႔မွာ အားမကိုးရတဲ့ အေဖသာ က်န္ရစ္ေတာ့တာပါ။
ဒီအေဖဟာ အားမကိုးရ႐ုံတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ ဘိန္းစားႏုိင္ဖုိ႔ တခုသာ သိေတာ့ ေနာက္ဆုံး ေငြရဖို႔လမ္းဟာ ကေလးပဲလို႔ ေတြး လုိက္ပုံပါပဲ။ ကေလးကို လက္ဆြဲလို႔ ေငြရွိသူအိမ္မွာ သြားထားပါတယ္။ ေပးလုိက္တဲ့ အခေၾကးေငြကို လက္ခံယူၿပီး သားကို ေနာက္ျပန္ တခ်က္ေတာင္ ငဲ့မၾကည့္ဘဲ ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကေလးေလးဟာ ကၽြဲေက်ာင္းသားေလး ျဖစ္လာ၊ ကေလးေလးကို ကၽြဲအုပ္အၾကား ဝုိးတဝါး ေတြ႕ျမင္ရပုံနဲ႔ ဇာတ္လမ္းကို အဆုံးသတ္ထားပါတယ္။
“ရိုက္ကူးစဥ္က အခက္အခဲေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာ ဘာလဲ နားမလည္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးကားထင္ၿပီး ဆက္မ႐ိုက္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုတာနဲ႔ ေျခာက္လေလာက္ ၾကာသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ဇြဲမေလွ်ာ့ဘဲ ခဏခဏ သူတို႔နဲ႔ သြားေတြ႕တယ္။ က်ေနာ္ သိသေလာက္ မွတ္သေလာက္ လူ႔အခြင့္အေရး အေၾကာင္းေတြ သူတို႔ကို ေျပာျပ ရွင္းျပရင္း ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ျပန္႐ိုက္ျဖစ္ခဲ့တယ္” လုိ႔ “ကၽြဲေက်ာင္းသားေလး” ႐ိုက္ကူးစဥ္ အေတြ႕အႀကံဳကို ဒါ႐ိုက္တာ မုိင္းအိုက္ေႏြ (တအာင္းခ်စ္သူ) က ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပပါတယ္။
ဒီ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတိုမွာ ထိထိခတ္ခတ္ ခံစားရတဲ့ အခန္းေတြကေတာ့ အလုပ္ရွင္ဆီ ပုိ႔ဖို႔ အေဖက လက္ဆြဲေခၚသြားတဲ့အခါ အေဖ ေနာက္ လုိက္ရင္းက စာသင္ေက်ာင္းဆီ လည္ျပန္ေငးေနတဲ့ အခန္း၊ အလုပ္ရွင္ျဖစ္လာမယ့္ သူဆီ အေဖက ေငြတခုအတြက္ပဲ ၾကည့္ၿပီး ထားခဲ့ဖို႔ ေျပာဆိုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ဟန္ ေငးေနတဲ့အခန္းေတြပါ။ ကေလးရဲ႕ မ်က္လုံးေတြဟာ အသက္ပါလွပါတယ္။ ညိႇဳးငယ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးထက္က မ်က္လုံးေလးေတြဟာ အသက္နဲ႔မမွ် ဒဏ္သင့္ခဲ့တဲ့ မ်က္လုံးေတြ၊ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္လာေတာ့တဲ့ သူ႔ကံၾကမၼာကို စိတ္ ပ်က္အားေလ်ာ့သြားတဲ့ မ်က္လုံးေလးေတြပါပဲ။ ဒီကေလးကို ဘယ္လိုမ်ား သင္ၾကားခဲ့ရပါလိမ့္လို႔ ဒါ႐ိုက္တာကို က်မ ေမးၾကည့္ပါတယ္။
“အဓိကကေတာ့ ကေလးကို ရင္းႏီွးမႈ တည္ေဆာက္ရတာေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏီွးလာတဲ့အခါက်ေတာ့ အဆင္ေျပလာတယ္။ လိုခ်င္တဲ့ အမူအရာေတြ အေသးစိတ္ ရွင္းျပေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ေျပာရတဲ့အခါေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္” လို႔ ဒါရိုက္တာက ေျဖပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းရဲ႕ အဓိက ေနာက္ခံပုံရိပ္ျဖစ္တဲ့ မူးယစ္ေဆးရဲ႕ ဆိုးက်ဳိးဆိုတာဟာ က်မတို႔ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္အထိ ႀကံဳေတြ႕ေနရဆဲ ျပႆနာ တရပ္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ ရာခိုင္ႏႈန္း အမ်ားစုဟာ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ ရွိေနပါတယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း မူးယစ္ေဆးသုံးစြဲသူ အေရအတြက္ဟာ တႏိုင္ငံလုံးမွာရွိတဲ့ သုံးစြဲသူ ပ်မ္းမွ် အေရအတြက္ထက္ ပိုတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈဆီက လြတ္ေျမာက္ဖို႔ရာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ ေခတ္ဝန္းက်င္ကမ်ား ဒီလို မူးယစ္ေဆး သုံးစြဲသူအျဖစ္ကို ေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႔ လိုက္ေလ သလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်မတို႔ ႏိုင္ငံမွာ မူးယစ္ေဆးဝါး ပေပ်ာက္ေရး စီမံကိန္း ရွိေပမယ့္လည္း ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈက ေလ်ာ့က် မသြားသလို ထုတ္လုပ္မႈကလည္း ျမင့္မားေနတုန္းပါ။
အႏုပညာဟာ အစြမ္းထက္တဲ့ လက္နက္တရပ္မို႔ ျဖစ္ရပ္မွန္ေပၚ အေျခခံထားတဲ့ ဒီ “ကၽြဲေက်ာင္းသားေလး” ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္တမ္္းတို ကိုမ်ား က်မတို႔ ၾကည့္ေစခ်င္သူေတြ ၾကည့္မိၾကမယ္ဆိုရင္ တစုံတခုေသာ အေျဖကို ေတြးႏုိင္ေလာက္ပါရဲ႕၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျမင္ႏုိင္ေလာက္ပါရဲ႕၊ ကေလးေတြအတြက္ ပိုမို ေကာင္းမြန္တဲ့ အနာဂတ္ တခု ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ပါရဲ႕လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတာပါပဲ။
“ခုလို ထင္မွတ္မထားဘဲ ဆုရတဲ့အတြက္ အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းသာမိပါတယ္။ ဒီဆုဟာ က်ေနာ့္အတြက္ပဲ မဟုတ္ပါဘူး။ တအာင္း တမ်ဳိးသားလုံးကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ တခုျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္” လို႔ ဒါ႐ိုက္တာ မိုင္းအိုက္ေႏြ (တအာင္းခ်စ္သူ) က ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
က်မ ဆိုခဲ့သလိုပါပဲ။ “ကၽြဲေက်ာင္းသားေလး” ဟာ တဦးတေယာက္၊ မိသားစုတခုကို ကုိယ္စားျပဳေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ ျပင္ပ ေလာကမွာ ရွိေနတဲ့ လူမ်ားစြာ၊ မိသားစုမ်ားစြာကို ကိုယ္စားျပဳေနတာပါ။ ဇာတ္ေကာင္ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ေလး မႈန္ဝါးသြား တာကို ႐ုပ္ရွင္မွာ ကၽြန္မတို႔ ျမင္ၾကရတယ္။ အျပင္ကမၻာမွာေရာ ေဝေဝဝါးဝါး အနာဂတ္ကို ပုိင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ့ ကေလးငယ္ေပါင္း ဘယ္ ေလာက္ရွိေနပါၿပီလဲ။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီအေတြးကိုသာ က်မ ဆက္ေတြးေနမိပါတယ္။ ။
The post “ကၽြဲေက်ာင္းသားေလး” appeared first on ဧရာ၀တီ.